Toen ik nog de miniversie van mezelf was, zag men mij steeds druk in de weer met kleurtjes, blaadjes, schelpjes, pareltjes, zaadjes, touwtjes, lijm, koekjesdeeg, … Gebruik een cliché en noem me gerust een creatieve duizendpoot. Altijd gelukkig als ik dingen mooi kon maken; liefst in combinatie met buiten in de natuur op avontuur en op ontdekking. 

Een zittend gat heb ik nooit gehad. De wereld is steeds mijn speeltuin geweest. 

I kid you not, de eerste keer dat mijn moeder me niet terugvond en er haast een paniekaanval aan overhield, was ik amper 6 maanden oud. Ik speelde het klaar om onder de strandzeilen door te kruipen; uit het zicht van moederlief. 

Lang nadat ik zelf mama werd, kon ze nog herhalen dat ze toen al wist dat ik niet op één plek zou kunnen aarden.

In het kielzog van mijn opa leerde ik tuinieren, tekenen, zeilen, allerhande spulletjes herstellen op de ‘knutselzolder’.

Ondertussen toverde ik de zolder om tot zonnige en kleurrijke loft om in te wonen. De gedachte aan de geur van hout en lijm op zolder doen de pretlichtjes in mijn ogen echter nog steeds fonkelen.

Met oma in de keuken leerde ik koken, taarten bakken, verse koffie zetten om 16u voor mijn opa die dan thuis kwam van zijn werk. In keukenschortje, met de houten lepel in de hand, leerde ik wat huiselijke, gezellige liefde inhield. Heerlijk toch!

Noodgedwongen gaf ik mezelf de tijd en de rust om stil te staan bij mezelf. nog een clichéetje? "Sit with your shit!" 

Ik vond in het midden van de storm een stukje eeuwige zomer in mezelf. Iets wat ik al die jaren aan het zoeken was rond de wereld, in anderen, op steeds nieuwe plaatsen droeg ik gewoon in me. Thuis-gevoel is waar het in mijn leven rond draait! 

Al mijn puzzelstukjes vallen traag en gestaag op hun plek.. En die plek creëer ik zelf. Waar ik ook ben, ik heb het talent om elke plek gezellig thuis te maken; soms voor amper een dag, soms ook voor altijd. 

Dat het een levenslang proces is en de eindmeet nooit in zicht is, leek me ooit hemeltergend. Nu vind ik mijn levensreis belangrijker dan de bestemming. Ik kwam tot het besef dat ik pas écht vrij ben omdat ik niet weet waar ik zijn moet. En vooral omdat ik het niet wil weten.

Mijn happy place is onderweg. Dat gevoel vind ik gek genoeg rustgevend.